In een uithoek van Ivoorkust ligt het dorp van de Apoutchous, een gemeenschap waar culturele normen verwachtingen tarten. Hier wordt vrouwelijke schoonheid gemeten in kilo’s, met een verbazingwekkende drempel van 300 kg. Laten we een reis maken door de unieke tradities en gebruiken van dit dorp.
Dit dorp gaat in tegen alle sociale normen die we kennen in het Westen, waar de cultus van slankheid een comeback maakt na die van het Kardashian zandloperfiguur. De laatste jaren is de Body Positive beweging op de voorgrond getreden, die pleit voor een diversiteit aan lichamen en vormen (althans op papier). En toch, behalve bij het voeden (maar dan hebben we het over een bepaald soort seksuele afwijking), laat niemand vrouwen zien zoals de mannen van Apoutchou dat doen. Ze doen alles voor hun liefje, dat zich elke dag van top tot teen laat verwennen als een godin. Persoonlijk zou ik geen nee zeggen….
Het dagelijks leven van Apoutchou vrouwen
Traditioneel dieet
De kern van het leven van de Apoutchous-vrouwen wordt gevormd door een dieet dat rijk is aan vlees en vis en een constante gewichtstoename bevordert. Ver van de schoonheidsstereotypen die elders worden gepromoot, is dik zijn hier synoniem met schoonheid en begeerlijkheid. Daarom brengen de mannen elke dag hun beste gerechten naar hun vrouwelijke metgezellen, zodat ze zoveel mogelijk calorieën binnenkrijgen. Het doel is natuurlijk een snelle gewichtstoename.
Gebrek aan lichaamsbeweging
Trouw aan hun zoektocht naar schoonheid bewegen vrouwen zo weinig mogelijk. Tegelijkertijd, als je goed gegeten hebt, is het moeilijk om lichamelijk actief te zijn. En hier is het doel om niet moe te worden, om hun maaltijd niet “uit te geven”. Hun dagelijks leven komt vaak neer op eten, slapen en samenkomen om te kletsen bij de ingang van het dorp, waarbij ze tips en adviezen delen over hoe ze kunnen afvallen.
Sociale druk en vetwedstrijden
Maandelijkse vetwedstrijd
In Apoutchou zijn vrouwen allemaal groot en sterk. Het dorpshoofd organiseert daarom vetwedstrijden om molligheid te vieren, waarbij alleen vrouwen die meer dan 300 kg wegen mogen meedoen. Deze evenementen zijn niet alleen een feestelijke gelegenheid, maar ook een motivatie voor degenen die dit gewicht willen bereiken en overtreffen. Als ze winnen, krijgen ze een grote prijs.
Bij de laatste wedstrijd bereikte de dikste vrouw van het dorp bijna 500 kg. Nu zet ik hier een domper op omdat dit de informatie is die ik heb gevonden, maar ik vind het moeilijk te geloven dat iemand zoveel kan wegen als we de gevallen zien van mensen met morbide obesitas die zich niet meer kunnen bewegen. Maar omdat het een Afrikaan was die me deze informatie gaf, geloof ik hem op zijn woord (in gedachten houdend dat ze verhalen graag overdrijven).
Hetleven van de winnaar
Het verhaal belicht het leven van een vrouw die met een gewicht van meer dan 200 kg het schoonheidsideaal van het dorp belichaamt. Haar leven, onderbroken door de aandachtige zorg van haar man en de afwezigheid van enige arbeidsintensieve activiteit, illustreert de extremiteit van de culturele normen van Apoutchou. Er bestaat geen twijfel over dat zij de bloem van het dorp is. Ze heeft een zus die ook erg dik is. Tot op heden weegt ze meer dan 316 kg. Haar man zorgt elke dag voor haar als een prinsesje. Ze hoeft zelf niets te doen.
Onder zijn zorg kwam ze in één maand 30 kg aan. Ze kon haar broek niet meer aan. Het enige wat ze deed was elke dag eten en slapen. Drie maanden lang kwam ze haar bed niet uit om nog meer aan te komen. Als ze honger heeft, beweegt ze haar mond en haar man komt haar tegemoet. De man haast zich om rijst te maken. Hij wil geen minuut verspillen aan het uithongeren van zijn geliefde vrouw. Maar de vrouw des huizes wordt ongeduldig. Ze klopt op haar maag en moedigt haar man aan om door te gaan. Haar man serveert haar al snel een heerlijke maaltijd. De man haast zich om haar een grote kom gevuld met rijst te geven. De vrouw doet haar mond wijd open en begint te eten. In een oogwenk heeft ze al het eten opgeslokt. Na de maaltijd drinkt ze een beetje soep om haar keel af te koelen. Daarna gaat ze liggen voor een goede nachtrust. Haar leven is zo mooi.
De uitdaging van conformiteit
De uitsluiting van minder corpulente vrouwen
Vrouwen die niet voldoen aan de gewichtscriteria worden geconfronteerd met aanzienlijke sociale uitsluiting, wat de intense druk om te voldoen aan de plaatselijke schoonheidsidealen illustreert. Als een vrouw hier niet minstens 150 kg weegt, zal geen enkele man haar leuk vinden. Als een meisje een slanke taille heeft, zal ze hier niet kunnen leven. Ze zal worden uitgelachen en niemand zal met haar willen trouwen.
De zoektocht naar acceptatie
Laten we tot slot eens kijken naar de problemen waar een bijzonder magere vrouw in het dorp mee te maken krijgt, die wordt afgewezen omdat ze niet in staat is om aan te komen – de nicht van de winnares. Zij is misschien wel de lelijkste vrouw in het dorp. Hoeveel ze ook eet, ze blijft mager. Daarom is ze 40 en nog steeds single. Omdat ze zo mager is, wil geen enkele man in het dorp met haar trouwen. Zelfs als ze niet betaalt, zal niemand anders met haar trouwen. Het programmateam wilde proberen haar aan een vriend voor te stellen. Dus vonden ze een heel arme man in het dorp. Nadat ze de situatie hadden uitgelegd, was de man erg ongelukkig. Hij zei dat hij niet met haar zou trouwen, zelfs niet als hij alleen zou moeten sterven. Want hij houdt ook van grote vrouwen. Na het horen van de woorden van de man verloor het meisje nog meer vertrouwen in zichzelf. Want zelfs haar 18-jarige zusje thuis wordt het hof gemaakt. Elke dag komen er mensen om haar hand vragen. Dit maakte haar jaloers. Ze zei tegen zichzelf dat ze hoe dan ook zou aankomen.
Een laatste woord
Het verhaal van de Apoutchous herinnert ons eraan dat percepties van schoonheid diep geworteld zijn in de culturele context. Dit uitzonderlijke dorp leert ons hoe belangrijk het is om verschillende opvattingen van schoonheid over de hele wereld te accepteren en te respecteren. En dat er allerlei soorten nodig zijn om een wereld te maken.
XLoveCam is niet verantwoordelijk voor bloginhoud waarvan wordt beweerd dat deze is geschreven door een externe partij.
