BrendaLoren

Ik ben vuur en wind, een wervelwind van emoties en ideeën die geen grenzen kent. Avontuur is mijn natuurlijke staat, en de wereld is te groot om stil te staan op één plek. Er is geen uitdaging die me stopt of een weg die ik niet durf te gaan. Ik heb het hoofd van de onbekende, omdat ik weet dat daar de meest ongelooflijke verhalen liggen, die mij definiëren, die mijn ziel met intensiteit doen branden. Ik hou niet veel van de vastgestelde regels; vindt het opnieuw uit. Mijn geest is altijd in beweging, op zoek naar nieuwe manieren om te creëren, te transformeren, om hun stempel. Routine verstikt, eentonigheid doodt me. Ik heb de opwinding van het nieuwe nodig, de adrenaline van het onverwachte. Waar anderen grenzen zien, zie ik kansen. Waar anderen twijfelen, spring ik.

Ik ben passie in zijn puurste vorm. Ik weet niet hoe lief te hebben, ik weet niet hoe voorzichtig te dromen, ik weet niet hoe te leven zonder intensiteit. Ik geef mezelf met alles wat ik ben, zonder voorbehoud of angst. Als ik iets wil, ga ik er met al mijn energie achteraan. Wanneer ik een doel stel, word ik mijn missie. Mijn hart klopt hard en elke slag is een schreeuw naar vrijheid. Gratis, onmogelijk te typen. Ik behoor tot niemand anders dan mijzelf,. Ik vind mezelf opnieuw uit, ik daag mezelf uit, ik vermoord mezelf. Ik ben geboren om te vliegen, te brullen, te schijnen met mijn eigen licht. Ik ben een rebelse ziel, een geest zonder grenzen, een niet te stoppen kracht. En dus ga ik door, altijd.

Ik zal je een anekdote vertellen dat de zon langzaam op de gouden duinen viel toen ik het kleine kustplaatsje bereikte. Ik probeerde mezelf te verliezen in de steegjes, de zoute bries te voelen en de nacht me te laten leiden. Ik had niet verwacht hem te ontmoeten. Het was in een verborgen bar, alleen verlicht door kaarsen en gitaarmuziek. Hoog, met haar wapperend in de wind en een schuine glimlach die gevaar beloofde. Onze ogen kruisen, en iets in mij wist dat de nacht van hem zou zijn. We spraken tussen mezcal-dranken en zwak gelach, woorden die er niet toe deden omdat onze lichamen spraken in stiltes vol van intentie. Hij nam me bij de hand en nam me mee naar het strand. Het koude zand contrasteerde met de warmte van haar huid toen we erin vielen. Haar mond kende zout en verlangen, haar handen verkennen alsof elke centimeter van mijn huid een mysterie was dat ik wilde ontdekken. De nacht was onze medeplichtigheid. Tussen Jader Whispers en de Malodie van de zee, verloren we onszelf in een razernij die niet om beloften of uitleg vroeg. Er was alleen dit moment, brutaal en brandend. Bij het aanbreken van de dag keerde de wereld terug naar de realiteit. We waren stil, kijkend naar de zekerheid dat er niet meer zou zijn. Hij glimlachte, kuste mijn voorhoofd en liep weg zonder zich om te draaien. Ik deed hetzelfde. Ik heb nooit je naam gekend. Maar die nacht is in mijn geheugen getatoeëerd als een vuur dat nooit dooft.

«Ik heb zoveel anekdotes die ik graag met jullie wil delen, momenten die mijn leven hebben gemarkeerd en die mij hebben gemaakt tot wie ik ben. Ik hoop dat je me kunt leren kennen voorbij woorden en ontdekken of ik ben wat je verwacht, want ik ook Je wilt me ontmoeten en me verrassen met je. "

"Ik accepteer uw suggesties en kritiek met de wens om u te verbeteren, u te begrijpen, u dichter bij datgene te brengen waar u van houdt. Ik wil je in elk detail behagen, je verrassen, samen nieuwe manieren ontdekken om van ons te genieten. Dat elk moment na u intens, onvergetelijk, op te nemen op onze huid en in ons geheugen.