Taniama

Omdat we vrienden waren en af en toe van elkaar hielden, besloten we misschien om nog een andere interesse toe te voegen aan de vele die ons al drongen, om intelligentiespelletjes te spelen. We hebben een bord tegenover elkaar gezet dat gelijk is in stukken, in waarden, in mogelijkheid van zetten. We leerden de regels, zwoeren respect en het spel begon. Hier zaten we een eeuw geleden, en overwogen we bitter hoe we de laatste klap zouden geven die de ander onherroepelijk en voor altijd zou uitroeien.

Vannacht heb je twee woorden in mijn oor gefluisterd. Gemeenschap. Twee woorden die moe zijn om te worden gezegd. Woorden die oud zijn, zijn nieuw. Twee woorden zo lief dat de maan die door de takken sijpelde in mijn mond stopte. Zo lieve twee woorden die een wandeling en ik probeer niet te bewegen om het te gooien. Zo lieve twee woorden - ik zeg het onbedoeld

— ¡Oh, wat mooi, het leven!

— Zo zoet en zo zacht dat geurende oliën over hen uitstorten. Zo lief en zo mooi dat ik zenuwachtig ben, ze bewegen naar de hemel en imiteren Oh, mijn vingers willen sterren.

Verliefd zijn is aanraken met een lichtere hand. Je strekt je uit in jezelf, je bent goed. Je ziet dingen door haar ogen. Een kardinaal is rood. El cielo es azul is de hemel in het blauw.. Plotseling weet je dat hij het ook weet. Hij is er niet maar je weet dat jullie samen genieten van de winter of een licht lenteweer. Haar hand om je hand te nemen is te veel. Te veel om te dragen. Je kunt niet in haar ogen kijken omdat je pols niet moet zeggen wat niet gezegd moet worden. Als hij een deur sluit - hij is er niet - en je bent vrij met een vreselijke vrijheid. Je bent de mooie helft van een gouden wond. Herinner en begeer haar mond om haar aan te raken, om haar te fluisteren. Oh wanneer belijden een zekere dood is! Oh wanneer uitdrukking is om te hypnotiseren, om te zien vallen, de Gouden Kolom, in de meest gewone as.

Liefde bestaat als een vuur om in haar schoonheid alle lelijkheid van de wereld te verbranden.. Liefde bestaat als een geschenk van de goedaardige godinnen aan wie de schoonheid liefheeft en vermenigvuldigt, zoals brood en vis. Liefde bestaat als een gave alleen voor degenen die bereid zijn om elke andere gave op te geven.. Liefde bestaat om de wereld te bewonen als het paradijs dat een afgeleide minnaar verloor door luiheid door gebrek aan wijsheid. Liefde bestaat om klokken te laten knallen lang wordt kort het korte oneindige en schoonheid vervaagt de lelijkheid van de wereld.

Ooit zal ik een gedicht schrijven dat de lucht en de nacht niet noemt; een gedicht dat de namen van de bloemen weglaat, dat geen jasmijn of magnolia heeft. Op een dag zal ik je een gedicht schrijven zonder vogels en fonteinen, een gedicht dat de zee omzeilt en niet naar de sterren kijkt. Op een dag zal ik een gedicht voor je schrijven dat alleen maar over je huid gaat en je blik in woorden verandert. Zonder vergelijkingen, zonder metaforen, ooit zal ik een gedicht schrijven dat naar jou ruikt, een gedicht met het ritme van je hartslag, met de geperste intensiteit van je omhelzing.

Ik zing wat jij liefhad, mijn leven, als je naar me toe komt en luistert, mijn leven, als je je herinnert aan de wereld die je hebt geleefd, in de avond zingen ik, mijn schaduw. Ik wil niet stil worden, mijn leven.. ¿Hoe zou je me zonder mijn trouwe schreeuw vinden? Wat is het teken, wat verklaart mij, mijn leven? Ik ben dezelfde als jij was, mijn leven.. Niet traag, niet achter de lijn, niet verloren. Kom in de schemering, mijn leven; kom een liedje herinneren, mijn leven, als je het lied herkent van geleerd en als je mijn naam nog herinnert. Ik zal op je wachten zonder tijdslimiet.. Wees niet bang voor nacht, mist of regen.. Het gaat met een pad of zonder pad. roep me waar je bent, mijn ziel, en loop recht naar me toe, maat.